Rationale en werkingsprincipes voor het voorgestelde sociale investeringsfonds voor Amerika

Meneer de voorzitter:





Het is een eer om te getuigen voor de House Subcommissie voor Westelijke Hemisferische Zaken, en om het voorgestelde Sociale Investeringsfonds voor Amerika te bespreken. Ik denk dat het voorstel om een ​​fonds op te richten veel verdienste heeft. Mijn opmerkingen zijn georganiseerd rond twee doelstellingen. De eerste is om bevindingen uit mijn onderzoek in de regio te presenteren die bijdragen aan de grondgedachte van het fonds zoals vermeld in de voorgestelde wijziging. Deze bevindingen benadrukken de noodzaak om dringende en onopgeloste problemen op het gebied van sociale zekerheid en inkomensverdeling aan te pakken. De tweede doelstelling, gebaseerd op de aangegeven grondgedachte van het fonds, is om enkele suggesties te doen voor de structurering en voor het stellen van prioriteiten voor de activiteiten waarin het moet investeren. Het zal belangrijk zijn om selectief te zijn, gezien de omvang van de behoefte van de regio en de noodzakelijkerwijs beperkte omvang van het fonds.



Publieke frustratie en hervormingsmoeheid:
Een grondgedachte voor een sociaal investeringsfonds voor Latijns-Amerika



Latijns-Amerika is een regio met een groot potentieel. Maar dat potentieel wordt in gevaar gebracht door zijn enorme en onvervulde sociale behoeften. Het optimisme over de wending van Latijns-Amerika naar de markt en de vestiging van een democratische regering is allang voorbij. In plaats daarvan is de 21e eeuw begonnen met nieuwsverslagen van de ene crisis na de andere, te beginnen met de economische ineenstorting van Argentinië in 2001, en nu gevolgd door dreigementen met wanbetalingen in Uruguay en Brazilië, door angst voor een populistische reactie in een veel bredere reeks landen, en door zwakke groeiprestaties, zelfs in de sterkste economieën; Chili, de tijger van Latijns-Amerika, zal naar verwachting in 2003 met slechts 2,5% groeien en de werkloosheid – met 9,5% – is hoger dan in twee decennia. Meest recentelijk werd een van de meest toegewijde democratische hervormers van de regio, Gonzalo Sanchez de Lozada, gedwongen af ​​te treden als president van Bolivia te midden van een golf van volksprotesten tegen het marktbeleid.